ESKİ RUHLAR BALADI

" Karşı karşıya birbirlerine yokluklarını yansıtan iki ayna. Aynı hiçlik görüntüsü...
Zaman boşluğuna karşı yürek boşluğu." E.Cioran

kurudu sayıklamalar 

uçurumun koca ağzı kapandı

acı başka türlü bir şeydi çünkü

yaşamın kendi karanlık uzayı

yer çekimsizliği canın

...

kandan cehenneme sığınanlar anlasın beni:

dile gelmezliği öldürdüm önce 

ilk cinayetim dedim

ne cahil bir yeltenişti

söylemeyi kanatlarımdır bildim

her hecede yer biraz daha çekti içine 

bana sorsan içerden bakıyordum

ne var ki içerdekini dışarı

dışardakini içeridir sanıyordum

hükmü yok sanışlardı  

zannımca bunu bile zannediyordum

çünkü hiçbir mutlağın muadili yoktu bende

yokluğu da çünküyü de kendimden biliyordum.

ve hiç gurur duymadım uçurumun dibinde hayali sözden kanatlar takmaktan.

...

tanrısal bir şey gibiydi hayatı bir çiçeğin taç yaprağında sevmek

tanrısal bir şeyi somutlamak gibiydi

her iki ucunda ateş yanan asanın 

iki ucunu birden yutmak gibiydi

-ne çok gibiydi-

belki sahiden şeytana tapıyordum, kimbilir

kendine tapan insan 

şeytan değilse ne sahi...

...

böyle böyle bilmem kaç pazartesi 

öğleden sonrasız geçti

bilemedim sayeniz neden her gün biraz daha serindi.

sonra çıktım kendimden 

bir selin önü sıra yola revan olan ne varsa gibi

sonra kendimden çıktım. 

ince bir kargaşanın hışırtısı gibiydim

ne çok kamaştım

...

selamete çıkana bin selam olsun dedim

şarkıyı öldürene

ruhunu yadsıyana

gözünü çıkarana bin selam olsun

rengarenkti benim acı tarhlarım

kışı yüklenip gelene bin selam olsun

....

bildik ki kırılgan değil gökyüzü

yıldızın, ayın, güneşin dediği bir şey var değil

boğazına taktığı parmağıyla 

kendi kendini kusana bin selam olsun

...

şimdi kendi dalgasının zulasında büyüyen seslerden olduk

şiirdeki yalandan, yalandaki şiirden olduk..

bildikse de anlamadık hayatın bir fonksiyon olmadığını. 

her şeyin yerine bir şey koyarak, 

her şeye değerler verip işlemiyordu düzenek

bildik de anlamadık

asıl sır, sır diye bir şey olmadığıydı. 

öylesine bir gündü 

göz bebeklerim boğuldu ve bildim.

sanki demin yıkılmıştı hiçliğin duvarları

sanki demin yanılmak yanılmıştı. 

çünkü ben de benliğimi bir dine çevirmiştim. 

noktaya durduğum uzay

suyuna eğilmediğim pespaye zaman...

affolunmasın: hiçliğe kusur eyledim
affolunmasın çizmeme dolan kan.



Betül AKDAĞ

(şiir miir değildir. kanavadır. düzensizdir. öylesinedir.)