yokluk yokluktur.

Beklemek denen ağacın gölgesi yok.

Ne de beklemekten daha etkili bir afyon.

Dindar cenneti bekler, gül bülbülünü. Gündüz geceyi bekler, maşuk aşıkı. Çocuk büyümeyi bekler; yaş, kurumayı. Bir ayak ötekini, ciğer soluğu. Kalp bir sonraki atımını, ruh yarısını...

Çünkü başka yolu yoktur "ölümlü" olduğumuz gerçeğine afyonlanmanın. Oysa beklemek, anında öldürür anı. Bir salise beklemez. Dini, imanı, vicdanı yoktur. Beklemek kimseyi beklemez, yolunu yürür.

Bu durumda beklemekten

yani dinden ve bahçeden

geceden ve sevdadan

aganta burina burinata

çünkü ağacın gölgesi yok beklemek denen.

Sanma ki bekledikçe daha geç gelir ol an. Yol beklemez. Ol beklemez. Öl beklemezken...

Sen de bekleme insan.

.