Bu bir günlük değildir-7

...............................................................................................................kızıma

Çocuğum bir istasyondan çok fazla şeydir hayat. İsteyip de yapamadığın ne varsa hepsinin toplamıdır. Bütün hatalarına ve bütün beceriksizliklerine rağmen güzeldir üstelik. Hep acemisindir çünkü, hep yenisindir. Asla durulmayan sular gibidir o vakit, hiç yosun tutmayan sular gibidir.

Zamana aldırış etme çocuğum. Zaman tavsamanın soyadıdır. Pörsümüş umutlarımıza kurar salıncağını, sallanır durur. Onun salıncağına kurulmayı bilmekse, üzerine bastığın her bir anın hakkını vermekle mümkün olabilir ancak.

Gözlerinin dalıp gittiği o yer, bu dünyadaki tek cennetindir. Cennet, ellerinin değdiği an, gözlerinin daldığı yandır. Ekmeğin buğusunda, çayın deminde, reyhanın kokusunda, köylerin ve kentlerin kimsesiz kömür kokan akşamlarında, herkes evine çekildiğinde anımsadığın her şeydir cennet.
Cennet, olanağını içimizde bir yerlere saklamış kocaman bir olanaksızlıktır çocuğum.

Bazen yorulursun. Senden hızlıdır bir şeyler, senden akıllıdır, daha güçlüdür. Anlam senden uzağa -hatta kim bilir belki bir yerlerde tuzağa- düşmüştür. Bazen olanaksızlıktan başka olanağın kalmaz. İşte o an, asıl o an kanatlarını çırpmaya başlarsın. Uçmaya en yakın durduğun andır o. Büyük bir boşluk sarıp sarmalar seni. Korkarsın, yersiz değildir. Kanatlarının ilk öpücüğü, ilk aşkı ve ilk vedası korkudur çünkü. Neyse ki sonuncusu olmayacaktır.

Herkes bildiğince anlatır sana. Her kafadan bir ses çıkar. Oysa hiçbir sureti bir diğerine benzemez bu mendeburun. Buna rağmen güzeldir üstelik. Belki de sırf bu eşsizliği yüzünden güzeldir. Sen gözlerindeki ışıktan, ellerindeki havadan, özündeki sevgiden okuyacaksın sana yazılmış dilini hayatın.
Seveceksin onu.

Çünkü yokluk bile sever varlığını.

.