ah dirliksizim benim, prozodik sevgilim
belki evlâdır uzak sessizliğinde ıslanmak
Çünkü diyen uzun cümleleri kırptık bugün çocuklarla. Hiç zorlanmadık üstelik. Hiçe kadar kırptık.
Neden diyen cümlelerimizse hiç olmadı. "Neden sormamız gerekiyordu?" için bile kullanmadık onları. Öyle icabediyordu, öyle yaşadık. Nedenleri çünküsüz cümlelere bıraktık.
Asla gitmeyeceğimiz yerlerden bahsettik bazen. Ya da gittiğimiz yerlerde edecek lafımız asla olmadı. Büyük olasılıkla eşzamansızlıktı adını o zamanlar bilemediğimiz kaz ayağı teyeller. Sorumu geri aldım. Hiçbiri hiçbir yere varmadı.
...
Bazen susmak intizarın harıdır, bilirsiniz. İçinizden susmak bile gelmez bazen. O kadar kurur anlam. Azıcık kopsa sizden, yine hangi kitabın kaçıncı öyküsüne tünemiştir merak edersiniz. Çünkü böyledir oluş. Sizde azaldıkça bir yerlerde çoğalır. Sizde sustukça bir yerlerde haykırır. Kendini neden, nerede ve nasıl var ettiğini sorgulayın istemez. Her cai(z)dir biraz.
Alışkanlık gibisi yoktur laf aramızda.
Bakar, güler geçersiniz.
Bakar, güler geçersiniz.
Bakar, güler geçersiniz.
Bakmazsınız.
Geçersiniz.
.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
İlginiz özeldi. Teşekkür ederim.