Ah benim pespaye uykum
Şahane rüyam...
Kristal taneleri sakınmalıdır tozlardan.
Bilinmelidir ayrıca, hiç bir terzi aciz değildir dikmekten kendi söküğünü. Asıl soru şu: Nedir "kendinin" bildiği?
Böyle bölük pörçük yazıyorum bir zamandır. Bu benim mi, yoksa sözcüklerin tercihi mi hiç bilmiyorum. Hatta bazen ne benim ne onların tercihidir gibi bir vehme kapıldığımı da itiraf etmeliyim. Bilen bilir ki aslında bazen her zamana denktir.
Hiç zaman hikayelerinde zaman hiçtir, hiçse her şey. En uzun geceyi yanlış öğretmişlerdir üstelik.
Ve inanın bana, hiçbir gün geceye eşit değildir. İhtimal ekinoks denen, ekinleri tepeleyen bir öküzün ta kendisidir.
Koca dağların başında çobana güzeldir hayat. Koşuşturan çocukların neşesine güzeldir. Güneşin değdiğine, bir minnacık filizin yeşerdiğine, şarkının bitmeyenine, rüyanın rüyasına güzeldir hayat. Barış içinde yaşayan insanlara güzeldir, kendi diktiği ağacın ilk meyvesini yiyene, bütün hayatı boşu boşuna yaşamamış olmak adına tek başına bunun bile yeterli olabileceğini bilene güzeldir.
Demek ki benim pespaye uykum da güzeldir.
Demek ki kristal tanelerinin umurunda bile değildir tozlar.
Hatta belki de ortada sökük bile olmayabilir.
Belki biz dâhil her bi şey yalandır. En gerçeğinden taze bir nefes alınır, sonra her şey gerçeğe mayalanır.
Ah benim şahane uykum
Pespaye rüyam...
.
Güzel.
YanıtlaSil